Susun atur taman permainan merujuk kepada susunan strategik peralatan, laluan, dan kemudahan dalam ruang bermain bagi memaksimumkan keselamatan, kefungsian, keterlibatan, dan kebolehcapaian untuk kanak-kanak dari semua peringkat umur dan keupayaan. Susun atur yang direka dengan baik memastikan taman permainan mudah dinavigasi, meminimumkan risiko hentaman, serta menyediakan pelbagai peluang bermain sambil membenarkan pengawasan yang berkesan. Prinsip asas seperti zon berdasarkan umur yang sesuai diterapkan, dengan kawasan-kawasan berasingan yang dipisahkan oleh halangan visual atau fizikal (pagar, permukaan berbeza, atau landskap) untuk menghalang kanak-kanak kecil daripada mengakses peralatan yang direka untuk kanak-kanak yang lebih besar. Zon kanak-kanak (1–3 tahun) ditempatkan berdekatan pintu masuk untuk kemudahan pengawasan, dilengkapi dengan peralatan rendah dan lembut seperti gelongsor mini dan meja deria dengan ruang yang luas dan bebas halangan untuk merangkak. Zon prasekolah (3–5 tahun) merangkumi struktur pendakian kecil dan set buaian, manakala zon kanak-kanak sekolah (6–12 tahun) mempunyai peralatan yang lebih besar seperti palang monyet dan gelongsor tinggi, ditempatkan sedemikian rupa untuk membenarkan larian dan aktiviti aktif tanpa mengganggu kanak-kanak yang lebih muda. Aliran lalu lintas dioptimumkan dengan laluan yang lebar dan jelas (sekurang-kurangnya 4–5 kaki) yang menghubungkan zon-zon berbeza, membenarkan pergerakan yang mudah untuk kanak-kanak dan orang dewasa, termasuk mereka yang menggunakan stroller atau alat bantuan mobiliti. Laluan mengelakkan pusingan tajam atau jalan buntu, menggunakan bahan seperti getah atau konkrit yang tidak licin dan mudah dilalui. Kawasan lalu lintas tinggi seperti pintu masuk dan keluar dikekalkan bebas daripada peralatan untuk mengelakkan kesesakan. Penempatan peralatan seimbang antara permainan aktif dan pasif untuk memenuhi tahap tenaga yang berbeza. Zon aktif (buayan, struktur pendakian) ditempatkan untuk membenarkan larian dan pergerakan, manakala zon pasif (pasir kotak, rumah mainan) menawarkan aktiviti yang lebih senyap dan imaginatif. Kepelbagaian ini memastikan semua kanak-kanak dapat menjumpai aktiviti yang menarik, sama ada melalui permainan yang bertenaga atau interaksi sosial. Penglihatan yang baik diberi keutamaan, dengan susunan peralatan yang menghilangkan titik butar supaya pengawas boleh memantau semua kawasan dari titik tengah. Kawasan duduk untuk orang dewasa diletakkan berhampiran sempadan zon untuk mengekalkan pengawasan tanpa mengganggu permainan. Prinsip inklusiviti diintegrasikan, dengan laluan yang boleh diakses ke semua zon, tangga naik untuk peralatan berketinggian, dan ruang mesra deria, memastikan kanak-kanak kurang upaya dapat menyertai sepenuhnya. Susun atur taman permainan yang dirancang dengan baik mencipta persekitaran yang padu dan selamat di mana kanak-kanak boleh meneroka secara bebas, berinteraksi secara positif, dan membangunkan kemahiran sementara orang dewasa berasa yakin dengan keupayaan mereka untuk mengawasi.
EN
