Układ placu zabaw odnosi się do strategicznego rozmieszczenia sprzętu, ścieżek i udogodnień w przestrzeni do zabawy w celu maksymalizacji bezpieczeństwa, funkcjonalności, zaangażowania i dostępności dla dzieci w każdym wieku i z różnymi możliwościami fizycznymi. Dobrze zaprojektowany układ gwarantuje, że plac zabaw będzie łatwy do nawigacji, zminimalizuje ryzyko kolizji oraz zapewni zróżnicowane możliwości zabawy, umożliwiając skuteczne nadzorowanie. Podstawową zasadą jest strefowanie odpowiadające wiekowi dzieci, przy czym różne obszary są oddzielone barierami wizualnymi lub fizycznymi (ogrodzeniami, różnymi typami nawierzchni lub zielenią), aby zapobiec temu, by młodsze dzieci miały dostęp do sprzętu przeznaczonego dla starszych. Strefy dla niemowląt (1–3 lata) znajdują się w pobliżu wejść, co ułatwia ich nadzór, a wyposażenie to niskie, miękkie konstrukcje jak mini zjeżdżalnie czy stoły sensoryczne oraz szerokie, niezabudowane przestrzenie do pełzania. Strefy przedszkolne (3–5 lat) obejmują mniejsze konstrukcje wspawne i huśtawki, podczas gdy strefy dla dzieci w wieku szkolnym (6–12 lat) posiadają większy sprzęt, taki jak drabinki sznurowe czy wysokie zjeżdżalnie, które są umieszczane tak, by umożliwić bieganie i aktywną zabawę bez zakłócania młodszych dzieci. Ruch jest optymalizowany dzięki szerokim i wyraźnym ścieżkom (minimum 4–5 stóp szerokości), łączącym różne strefy i umożliwiającym swobodny ruch dzieciom i dorosłym, w tym osobom z wózkami inwalidzkimi lub innymi urządzeniami mobilnościowymi. Ścieżki unikają ostrych zakrętów i ślepich zaułków, wykorzystując materiały takie jak gumowa nawierzchnia czy beton, które są nieśliskie i łatwe do pokonania. Obszary o dużym natężeniu ruchu, takie jak wejścia i wyjścia, są wolne od sprzętu, aby zapobiec jego zagęszczeniu. Rozmieszczenie sprzętu balansuje między aktywną a pasywną zabawą, uwzględniając różne poziomy energii. Strefy aktywne (huśtawki, konstrukcje wspawne) są projektowane tak, by umożliwiać bieganie i ruch, podczas gdy strefy pasywne (piaskownice, domki zabawkowe) oferują cichsze, bardziej kreatywne formy zabawy. Taka różnorodność gwarantuje, że każde dziecko znajdzie interesującą je aktywność – od dynamicznej zabawy po interakcję społeczną. Widoczność ma pierwszorzędne znaczenie; sprzętu rozmieszcza się tak, by eliminować martwe pola widoku, umożliwiając opiekunom monitorowanie wszystkich obszarów z centralnych punktów obserwacyjnych. Miejsca siedzące dla dorosłych są lokalizowane w pobliżu granic stref, aby zachować kontrolę bez naruszania przestrzeni zabawy. Uwzględnia się także zasady inkluzji, zapewniając dostępne ścieżki do każdej strefy, rampy prowadzące do sprzętu na wyższym poziomie oraz przestrzenie przyjazne sensorycznie, co umożliwia pełny udział dzieci z niepełnosprawnościami. Dobrze zaplanowany układ placu zabaw tworzy spójne i bezpieczne środowisko, w którym dzieci mogą swobodnie eksplorować, nawiązywać pozytywne relacje i rozwijać umiejętności, a dorosłym jest dana pewność skutecznego nadzoru.