Dispositio hortorum voluptatum ad artem disponendi spectacula, atramenta, semitas, aedificia, et officina intra hortum spectat, ita ut optimizetur processus peregrinorum, experientia eorum melioretur, et efficacia operativa adiuvetur. Hoc in dispositione spatii rationemur utilitatem, tutelam, et cohaerentiam thematis, ut peregrini facile se moveant, ad atramenta sine nimia frequentia accedant, et peragrationem continuam ac iucundam habeant. Bene constituta dispositio hortorum voluptatum ex zonis initium sumit, ubi hortus in distinctas areas thematicas seu "terras" dividitur, quae spectacula, convivia, et emptiones coniunctas includunt. Quaelibet zona unico habet themate—sicut "Vicus Feriarum" vel "Iter Sub Saltu"—quod peregrinis sese disponendi facultatem dat et progressionis sensum creat dum per hortum procedunt. Zonae etiam varia experientia praebent: ibi ubi vehementia maxima est spectacula fortis congregantur pro iis qui adrenalinum quaerunt, alibi spectacula familiaris et ludicra parvulis accommodata sunt, ut tutior et tranquillior sit ambitus. Haec separatio minuit strepitum et diversa genera hominum sine ulla interfectione hortum visitare permittit. Semitae constituunt systema circulatorium horti voluptatum, ita comparatae ut peregrinos per zonas ducant et frequentiam minuant. Principales viae latitudine satis amplae sunt ad multitudinem capessendam, saepe cum elementis decorativis aut machinis interactivis ornatae, ut peregrinos occupatos teneant dum ambulant. Semitae secundariae zonas inter se coniungunt et breves devias praebent, cum indicibus claris (tam directivis quam thematicis) ad confusionem vitandam. Architecti saepe utuntur schemate "columnae vertebralis", ubi semita centralis omnes zonas coniungit, vel schemate "gyro", ubi via circularis peregrinis permittit zonas successive explorare et ad introitum redire absque repetendo. Extremitates caecae vitandae sunt ne fastidium oriatur, et spectacula maximi momenti ita collocantur ut ex pluribus locis visibilia sint, peregrinosque promovendo. Loca ad quietem et ministeria sunt scienter inserta in schemate ad commoditatem peregrinorum et necessitates operativas sublevandas. Mensae et thermae—ab officinis celeriter servientibus usque ad aedos thomasticos—per totum hortum distribuuntur, ut longas stationes minuant et peregrinos non longe eum cibo petendo progredi cogantur. Foricae, stationes medicae primariae, et loca infantum mutandi causa regulariter interponuntur, cum indicibus claris ad faciliorem aditum. Sedilia umbrifera, fontes aquarii, et loca ad mensam ponendam in partibus minus frequentatis collocantur, otii occasionem praebent et lassitudinem durante diuturna peragratione minuunt. Efficiens operativa ponderanda valde est, cum dispositio ita instituatur ut manutentionem, remedium in casu periculi, et motum famulorum facilitet. Aedificia privata—including cubicula familiae, sedes conservationis, et officinas reparandi spectaculorum—are positionata esse debent ut aditui famulorum patiantur sed occultae a peregrinis maneant, ut illusio non frangatur. Viae ministeriales advectionem expeditam rerum suppeditant et tollunt negotia sine perturbatione arearum peregrinis destinatarum. Exitus de periculo et vias evacuationis clare signatas esse oportet, quae ab omnibus partibus horti aditus habeant, cum semitis latis et paucis impedimentis, ut evactuatio si opus sit celeriter et tutissime fiat. Flexibilitas in schemate hortorum voluptatum aedificatur ut incremento futuro et mutationibus temporis respondeat. Rationatores spatium reservant novis atramentis vel extensionibus, et semitae ita construuntur ut maiorem frequentiam sustineant dum hortus magis magisque frequens fit. Structurae modulares ad convivia vel venditionem permittunt facilem renovationem ad recentiores gustus accomodandos, ut dispositio functionalis et utilis maneat per annos. Denique bene successa dispositio hortorum voluptatum iunctim iocum et requiem praestat, peregrinos ducens in iter quod tam mirabile quam expedite actum videtur, et omne horti membrum ad memorabilem experientiam conferens.